Lawaai

Donderdagavond liep ik met Kwispelende Vriend bij het geluidscherm van de Waterlinieweg, toen ik onder de kastanjes twee vleermuizen zag. Het was te donker om ze te kunnen volgen. Vliegen ze wel eens een meter in een rechte lijn? Ik heb ze daar nooit op betrapt.

Vanmorgen liepen we op dezelfde plek. Een kauw braakte verliefd in de snavel van zijn partner, die staartschuddend als een hulpeloos jong zat te bedelen. Zoenen met consumptie.
Aan de andere kant van het scherm was het rustig -automobilisten slapen ook wel eens uit op zondag. Toch was er veel lawaai.

In deze tijd van het jaar zijn de zangspieren van veel vogels in wedstrijdconditie. De spiermassa kan twee keer zo groot zijn als bij het invallen van de winter. Het valt pas op nu er weinig verkeer is.

Ik heb mijn raam wagenwijd open gezet.