Kleur

Als ik 's winters door het raam kijk, zal ik altijd ergens een vogel zien. Ik woon achtendertig treden hoog en mijn straat is een laan, verbonden met een park. Van mei tot en met oktober is het uitzicht beperkt. De horizon ligt dan ongeveer vier meter van het grootste raam en de overburen zijn verslonden door de lindes. Op de achtergrond hoor ik altijd verkeer. 's Zomers vermengd met mezen die hier bladluizen voor de thuisblijvers vinden.
Vorig jaar zat er een jonge kauw in de dakgoot onder het raam. Onervaren merels zie ik wat vaker; er is er zelfs wel eens één naar binnen gevlogen.

Spechten, boomklevers en allerlei kraaiachtigen kan ik vanaf de bank bekijken. Tot mijn negentiende zag ik altijd grasland, daarna kwamen de stenen. Beter gezegd; ik ging naar de stenen toe. Maar ik kan het groen niet missen. Om de winter buiten te kunnen sluiten heb ik in huis een altaar van glas en planten opgericht.

Vanaf mei staat er altijd iets open. Voor de geuren en geluiden. De spinnen en andere gasten die bij mij op de bank komen wandelen. Groen is de kleur van mijn blog. Ik kan niet zonder.