Medio jaren 80. Mijn benedenbuurman komt iedere dag moe van zijn werk. Een goede vriend zonder baan is bijna dagelijkse gast. En hij komt nooit met lege handen, want gezelligheid betekent blowen.
Als je tenminste meedoet. Mijn twijfels werden een definitieve beslissing toen buurman na een paar minuten stilte grinnikte. Omdat het stoplicht voor zijn raam telkens groen werd. Voor mij geen hasj of wiet, bedacht ik toen.
Iedere volwassene mag van mij blowen, snuiven en slikken. Zoals ik de weg naar de tap wel vind, zullen zij geheid ontdekken waar de rest te koop is. Je houdt het niet tegen.
De Roos, Bolkestein, Borst en een aantal anderen vinden het legaliseren van drugs een goed idee. "Red het land, sta drugs toe", heet hun pleidooi. Met de inhoud ben ik het grotendeels eens, maar de titel vind ik potsierlijk. Je redt een heel land niet met een enkele maatregel.
En andere landen zitten nu al met onze vrijheden in hun maag. We zouden waarschijnlijk op het Europese Matje moeten komen wegens revolutionair en ondermijnend beleid.
Die twee vrienden hebben zichzelf trouwens goed gered. Vrouw, kinderen, een hypotheek en een vaste baan. Hun schrikbeeld van toen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten