Cavalletta

Vlees zal ik voor mijzelf niet kopen, maar Kwispelende Vriend kan ik het niet ontzeggen.

Soms eet ik garnalen, die hij aanneemt maar weigert te eten. Ik sla daarentegen vriendelijk over, als hij zich op de ganzenpoep stort. Ieder zijn meug.
Fruit, kruiden, olijven en peulvruchten, daar ben ik gek op; niet op vlees. Vriend komt me daarin tegemoet door dagelijks een appel met mij te delen. Thuis op de bank, of in de trein.

Het wegwerken van een biefstuk is voor mij een taakstraf. Maar met het eten van insecten zou ik niet zo veel moeite hebben, denk ik -ze hebben meer dan vier poten, net als garnalen.
De gemiddelde consument is er niet klaar voor. Sprinkhanen? Ik ben toch geen vogel?

Daar zal wat list en bedrog voor nodig zijn. Zoiets als: "Voor de osso buco willen wij u een amuse van cavalletta aanbieden."

"Heerlijk, die Italiaanse keuken" roepen we dan. "Cavalletta, alleen die naam al!"

Gekweekte treksprinkhaan, dat bekt niet zo lekker. Dat wil geen hond.