Privacy

Als ik een avond ga stappen heb ik altijd een pak visitekaartjes bij me. Iedereen die ik spreek krijgt er een.
Ik ben natuurlijk niet gek; alleen de mensen die ik een tweede keer ontmoet geef ik de huissleutel.

Mijn CV ligt op de vensterbank achter het raam, zodat voorbijgangers vanaf de stoep kunnen zien wat ik heb gedaan en kan. Daarnaast liggen de lijsten met namen, adressen en pasfoto's van al mijn contacten. Duidelijk zichtbaar op een rij. Mocht ik weg zijn dan staat er op een memobord aan de gevel wanneer ik weer terug ben en waar ik uithang. Als ik thuis ben is de voordeur open.

Dit is natuurlijk niet waar. Mijn fantasie is op hol geslagen toen ik las dat een groeiend gedeelte van de meer dan 400 miljoen Facebook-gebruikers verontwaardigd is over de manier waarop er met hun gegevens wordt omgegaan.

Ik heb heel hard gelachen. Farcebook. De gelegenheid maakt de dief.