Zo zomers

Het gadeslagaderlijk paleis is een broeinest. Twee halve verdiepingen aan de zuidkant die ook 's nachts niet onder de dertig graden komen. Gelukkig is de koelkast uitgevonden. En het bier, de watermeloen en de groenteman.

In het slootwater op de vensterbank vormen de jonge watervlooien bijna een mistvlaag. Slakken hebben eieren afgezet en ik zie stofjes in beestjes veranderen. Gisteren trok een vlokreeft zijn strakke pak uit. Tussen het hoornblad zat hij te wachten tot zijn buitenkant weer hard werd. De kust was veilig, maar dat wist alleen ik.

Kwispelende Vriend houdt ook van slootwater. Buiten. Hij loopt er in en gaat doodstil staan afkoelen. Soms neemt hij een paar slokken of hij gaat even koppie onder.
Binnenshuis kleed ik hem aan. Met een vochtige handdoek om zich heen ligt hij te slapen. Af en toe staat hij op. Dan ziet hij er uit als een kruising, van Pluto met een gedekte tafel.